با توجه به اهمیت مساله خرابی پیشرونده در سازه های شبکه دولایه فضاکار، ضروری است در هنگام طراحی این نوع سازه ها تدابیر خاصی برای پیشگیری از خطر وقوع خرابی پیشرونده اتخاذ شود. یکی از روشهای بسیار مناسب و مقبول برای طراحی مقاوم در برابر خرابی پیشرونده، استفاده از روش مسیر جایگزین است. در این روش اجازه وقوع خرابی موضعی در سازه داده می شود ولی در عین حال مسیرهای جایگزین انتقال بار طوری فراهم می شوند که خرابی موضعی اولیه جذب شده و از انتشار آن در سازه و به تبع آن خرابی کلی سازه جلوگیری شود. ناگهانی بودن خرابی موضعی اولیه، خود می تواند منجر به اثرات دینامیکی شدیدی شود که در ارزیابی واکنش خرابی سازه باید مدنظر قرار گیرند. در این مقاله برای اعمال اثرات دینامیکی ناشی از خرابی موضعی اولیه، روش خاصی تحت عنوان روش مسیر جایگزین غیرخطی دینامیکی بسط داده شده است. روش مزبور با در نظر گرفتن ماهیت دینامیکی پدیده می تواند رفتار خربی سازه و نیز خطر وقوع خرابی پیشرونده در سازه را به نحو واقع بینانه تری ارزیابی کند.

اطمینان از سازه همیشه به عنوان یک اصل برای مهندسانی که مسوول طراحی پروژه های عمرانی بوده اند، مطرح بوده است. یکی از مکانیزم هایی که در دهه های اخیر توجه به آن افزایش پیدا کرده، خرابی پیش رونده است. از این رو در این پژوهش، با استفاده از آیین نامه ی GSA به بررسی میزان مقاومت خرابی پیش رونده در ساختمان های طراحی شده با شکل پذیری های مختلف بر طبق آیین نامه های ایران پرداخته شده است. ساختمان ها پس از طراحی برای بارگذاری های متداول، توسط دو روش تحلیل استاتیکی و دینامیکی غیرخطی برای حالت های مختلف حذف ستون تحلیل شده اند. براساس بارگذاری های تعریف شده در GSA، قاب خمشی معمولی و متوسط به ترتیب اضافه مقاومتی در حدود 80 و 33 درصد دارند. ولی با توجه به ضوابط راهنمای GSA، قاب خمشی ویژه ی طراحی شده براساس آیین نامه های ایران، قادر به تحمل بارهای مربوط به خرابی پیش رونده نبوده و برخی از حالت های حذف ستون در آن منجر به خرابی شده است. در واقع این گونه می توان بیان کرد که یک طراحی لرزه یی ویژه، هنگامی که شکل پذیری بیشتری در مقایسه با طراحی معمولی دارد، الزاما عملکرد بهتری تحت فرایند حذف ستون نخواهد داشت.

اتصالات تأثیر به سزایی درروند استهلاک انرژی در سازه و رفتار آن در برابر بارهای غیرعادی که اغلب منجر به پدیده خرابی پیش رونده می شوند دارند؛ از همین رو به مطالعه تأثیر تغییر مشخصات مکانیکی و هندسی بر روی اتصالات قاب های خمشی فولادی در برابر خرابی پیش رونده در این تحقیق پرداخته شده است در این راستا پارامترهای متغیر شامل نوع اتصال تیر به ستون (اتصال گیردار مستقیم تیر با مقطع کاهش یافته یا RBS و اتصال خمشی یا FF)، نوع فولاد مورد استفاده در محل اتصال تیر به ستون (فولاد نرمه ساختمانی St37 و فولاد با آلیاژ پایین Steel LY 160) و محل حذف ستون در طبقات (بدون حذف و حذف ستون در طبقات همکف، دوم و چهارم) می باشند. تحقیقات بر روی قاب فولادی شش طبقه با استفاده از نرم افزار اجزاء محدود ABAQUS و روش مسیر جایگزین صورت گرفته است اعتبار سنجی روش المان محدود با استفاده از شبیه سازی عددی یک قاب فولادی انجام شده و تطابق مناسبی مشاهده گردید مهم ترین نتایج حاصل نشان می دهد در قاب هایی که در محل اتصال از فولاد با نقطه تسلیم پایین استفاده شده است بهترین عملکرد از جنبه نسبت تقاضا به ظرفیت (DCR) تیرهای پیرامون محل حذف متعلق به قاب های دارای اتصالات FF است.

خرابی پیش رونده، گسترش زنجیروار خرابی از یک عضو به عضوی دیگر در یک سازه است که درنهایت باعث فروریزی کل یا انهدام بخش بزرگی از سازه می گردد. در این مقاله به بررسی خرابی پیش رونده در دو سازه بتن مسلح با تعداد طبقات مختلف (ساختمان های 10 و 16 طبقه) با استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی پرداخته شده است. مدل سازی با ایجاد خرابی موضعی در ستون میانی و ستون گوشه تحت اثر سه شتاب نگاشت مختلف انجام شده است. تغییرمکان نسبی طبقات، شاخص مقاومت بر اساس حداکثر برش پایه وارده و شکل گیری مفاصل پلاستیک و امکان ایجاد خرابی پیش رونده بر اساس استانداردهای موجود و طراحی بر اساس روش مسیر جایگزین دستورالعمل GSA مورد بررسی قرارگرفته و نتایج حاصل نشان می دهد که در ساختمان های بتن آرمه قاب خمشی ستون های میانی بیشترین پتانسیل خرابی پیش رونده را دارند و همچنین سازه های با ارتفاع بیشتر عملکرد بهتری در برابر خرابی پیش رونده از خود نشان می دهند.

با توجه به حوادث ناشی از خرابی های پیشرونده در سال های اخیر، اکثر آیین نامه ها بر کنترل موضوع خرابی پیشرونده تاکید نمودند. تحلیل خرابی پیشرونده نقش مهمی در تشخیص پایداری سازه ها در اثر بمب گذاری، برخورد وسائل نقلیه، آتش سوزی و غیره دارد. تحقیق حاضر به تحلیل وضعیت خرابی پیشرونده سازه های طراحی شده بر اساس آیین نامه های رایج در ایران می پردازد. برای این منظور، چند نمونه ساختمان های با سیستم قاب خمشی فولادی متوسط (دارای تعداد طبقات و طول دهانه های متنوع)، انتخاب شد و با حذف ناگهانی هر یک از ستون های آن، امکان پل زدن بر روی المان های دیگر بررسی شد. در ارزیابی سازه ها از روش مسیر جایگزین، معرفی شده توسط آیین نامه DOD2009 استفاده شد. در تحلیل سازه ها، سه روش تحلیل استاتیکی خطی، تحلیل استاتیکی غیر خطی و تحلیل دینامیکی غیر خطی مورد استفاده قرارگرفت. نتایج نشان می دهند که، اکثر تیرهای موجود در قاب، قادر هستند پس از حذف ستون، بر روی المان های دیگر پل بزنند. هر چند بر اساس نتایج حاصل از تحلیل استاتیکی خطی بعضی از تیرها، در معرض خطر قرار دارند. تیرهای قرار گرفته در بالاترین طبقه ساختمان از این قاعده مستثنی هستند و در تمامی تحلیل ها از عملکرد مناسبی برخوردار نمی باشند. در مورد ستون ها نیز نتایج نشان می دهند که فقط بر اساس تحلیل استاتیکی خطی، بعضی از ستون ها مستعد خرابی هستند. به طور کلی می توان ادعا کرد بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق، روش استاتیکی خطی نسبت به روش های دیگر محافظه کارانه تر عمل می نماید.